Isotope van uraan

Uraan (U) is ’n radioaktiewe chemiese element wat natuurlik voorkom. Dit het geen stabiele isotope nie, maar twee primordiale of oerisotope (²³⁸U en ²³⁵U) wat ’n lang halfleeftyd het en in aansienlike hoeveelhede in die aardkors aangetref word, saam met die vervalproduk ²³⁴U. Die relatiewe atoommassa van natuurlike uraan is 238,02891(3). Ander isotope, soos ²³²U, is al in kweekreaktors geskep.

Natuurlike uraan het drie belangrike isotope: ²³⁸U (99,2739–99,2752% natuurlike voorkoms), ²³⁵U (0,7198–0,7202%) en ²³⁴U (0,0050–0,0059%).^[1] Al drie is radioaktief en skep radio-isotope; die mees stabiele een is ²³⁸U, met ’n halfleeftyd van 4,4683×10⁹ jaar (amper so lank as wat die Aarde oud is).

Die isotoop ²³⁵U is belangrik vir beide kernreaktors en kernwapens omdat dit die enigste isotoop in die natuur is wat redelik volop voorkom en splytbaar is (deur termiese neutrone opgebreek kan word). Die isotoop ²³⁸U is ook belangrik omdat dit neutrone absorbeer en ’n radioaktiewe isotoop skep wat eindelik verval in die isotoop ²³⁹Pu, wat ook splytbaar is.

1. ↑ "Uranium Isotopes" (in Engels). GlobalSecurity.org. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 17 Mei 2020. Besoek op 14 Maart 2012.